Desperate Housewives, dışarıdan bakıldığında ancak pembe dizilere konu olabilecek yüzeysel bir hikayeye sahip görünürken aslında elbette bundan çok daha fazlası demek! Üçüncü sezonun ortalarında başladığım bu dizinin klasik hikayesinin dışında, son derece orjinal bir çerçeve altında olduğunu fark ettim. Elbette ki her güzel hikaye gibi zamana karşı koyamadı ve günler ilerledikçe biraz daha zayıflamaya başladı ancak bu haliyle bile bir çok diziden iyi bir yapım olmayı sürdürdü. Hafızamı yokladığımda vardığım kanı; hikayedeki çatlamalar beşinci sezon sonu ve devam eden altıncı sezona denk geliyor. Ancak belirttiğim gibi bu haliyle bile bir çok projeden daha başarılı bir yapım olmayı sürdürdü ve ne kadar sürecek olsa da izlenmeye devam edilecek bir bağlayıcılık oluşturdu.
Dizinin yaratıcısı Marc Cherry önce asil ev kadınları (muhteşem dörtlü) ile dokuzuncu sezona kadar anlaşma sağladıklarını belirtti daha sonra sekizinci sezonun son sezon olduğunu açıkladı. "Son sezon" yaftası elbette ki ilgiyi arttırdı ve buna bağlı beklentiler doğurdu. Peki son sezon olarak düşünüldüğü takdirde sekizinci sezon iyi bir sezon muydu? Hayır! Dizinin bariz en kötü sezonlarından biriydi. En önemli kusur son bölüme kadar hiç bir bölümün finale göz kırpmaması oldu.
Peki final bölümü nasıldı? Mükemmel! Açıkta hiç bir soru bırakılmadan, hikayeyi daha fazla dağıtmadan ve en önemlisi çok büyük bir seyirci paydasını mutlu etmesi en önemli etkenlerdi. Şahsi değerlendirmem ile izlediğim en iyi dizi finallerinden biriydi diyebilirim.
Sezon boyunca aşılması gereken durum olarak karşımıza çıkan mahkeme sahneleri çarpıcı güzellikteydi. O sahnelerde en çok etkilendiğim kısım ise şüphesiz hakim önüne çıkan Gabrielle'nin Bree'ye attığı kısa,korkulu ve anlamlı bakıştı. Ve tabi ki Karen McCluskey'in her şeyi sonlandırması. Final bölümünün ikinci kısmı genel olarak dizinin temasına uygun komedi unsurlarıyla doluydu. Özellikle limuzin sahnesi sezon boyunca izlediğim en güzel sahnelerden biriydi. Renee karakterini bölümlere serptiği mizah dışında pek gerekli bulmasam da sırf bu sahne için bile dizide olmalıymış! Katherine'nin dönüşüne bu kadar sevineceğim aklıma gelmezdi ama kendini epey özletti! Onun bu bölümde daha az antipatik gösterilmesini umarken, aslında onun hiç değişmediğini görmek de tuhaf bir şekilde güzeldi..
Poker masası ile başlayan final sahnesi son derece çarpıcı ve düşündürücüydü. Dörtlünün son kez masa başında toplandıklarını öğrendik ve bunu duymak hüzün vericiydi elbette. Gittikleri yollar ve ulaştıkları yerler gösterildi tek tek. Susan'ın son bir kez turladığı Lane'de onu izleyen beyaz kıyafetli ölüler çok iyi düşünülmüş bir ayrıntıydı ancak gözlerimiz Edie Britt'i aradı. Onun diziden ayrılmadı verilen en aptalca karardı ve bunu izleyen mahkemeler vesaire Nicollette Sheridan finalde yer almak istemedi sanırım (teklif gitmemiş de olabilir). Orson her ne kadar sinir bozucu bir kişiliğe bürünse de final bölümünde yer alması gerekirdi bence. Umutsuz hayaletleri gösterirken gözlerim Gloria'yı aradı ancak dönmesi elbette ki mümkün değildi. Şimdi olsaı Emmy adaylıkları ne olacak bilemiyorum ama ben Vanessa Williams'a sırf limuzin sahnesi dolayısıyla yardımcı kadın oyuncu adaylığı verilirse çok mutlu olurum. Kathryn Joosten üçüncü kez konuk oyuncu ödülünü alır mı bilinmez ama alırsa hak edilmiş bir ödül olacak. Bir de umuyorum Felicity Huffman en iyi kadın oyuncu adayları arasına alınır ve ikinci ödülünü alır (zor olduğunu biliyorum ama beklenti işte).
Bir de son bir not olarak başarısız Sex and the City filmlerinin aksine, yaratıcı zeka Marc Cherry'nin kaleminden güzel bir film bekliyorum. Düşük bir ihtimal olsa da umarım gerçekleşir!
Dip not; Marc Cherry sözünü tuttu ve Mary Alice ile başlayan dizi onunla bitti (bir nevi)! Bir de Susan'ın evine taşınan karakterin sakladığı kutu ve Mary Alice'ın son cümleleri çok iyi düşünülmüş ayrıntılardı.
Dizide en sevdiğim sezon dördüncü sezon olmakla beraber final bölümündeki favori repliğim Carlos ve Gabrielle'den geliyor; G: Neden diğer çiftlerin hayatı vals gibi görünüyor? C: Çünkü o kolay olan. Sen ve ben, biz tango yapıyoruz!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder